Koninklijke Fanfare Sint-Pieter Herenthout

Geregeld komen de brandweer en de fanfare als sterk duo samen uit de pijp. En als dan ook de zon nog eens van de partij geeft ... dan krijg je een geweldige opkomst. Die zomeravond zat en stond het plein voor de brandweerkazerne vol. De schattingen variëren van 300 tot 500 toeschouwers.

 

We hadden 200 stoelen  voorzien, wat een zware onderschatting bleek. Gelukkig leverde de nabije feestzaal nog wat extra stoelen, zodat ten minste de oudere mensen zich konden zetten. Ook de tappers van de brandweer geraakten snel in biernood. Gelukkig werd met het mirakel van de vermenigvuldiging van de flesjes elke dorst gelest op deze zonnige avond.

 

Stipt 19.50h verwelkomde burgemeester Gabriëls de aanwezigen die nog steeds toestroomden:

 

“Vandaag wordt de 30.000ste Last Post geblazen ondede Menenpoort in Ieper. Ter ere van deze unieke gebeurtenis, organiseert de ‘Last Post Association’ en artistiek intendant Wim Opbrouck, een Ode aan de Ode. Dit evenement vindt plaats in tal van brandweerkazernes en op andere verzamelplaatsen overal ter wereld.” 

“Door weer en wind, sneeuw en zon, blazen de klaroeners elke dag opnieuw hun vaarwel aan de gesneuvelden: een levende herinnering aan het offer en het lijden, maar ook de solidariteit, het plichtsbewustzijn en de heldhaftigheid van de soldaten die aan de strijd deelnamen.” 

“Daarom is het mooi dat wij ook hier in Herenthout, de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog herdenken. Het is een eenvoudig gebaar, een ode aan de klaroeners die al 30.000 keer hun ode hebben gebracht aan de gesneuvelden, en een ode aan de wereldwijde solidariteit onder brandweerlieden.”

 

De planeten staan stil

 

Daarna las bestuurslid Jos Bouwen de mooie tekst van Wim Opbrouck die dit een ‘volstrekt legitiem ritueel’ noemt: 

“Als de Last Post wordt geblazen, staan de sterren en planeten stil. De wind houdt de adem in, de regen stopt, de maan verbleekt.
Er is vrede op aarde, er hangt weemoed in de lucht.
Uit de hemel slaat een mededogen over alle hoofden neer”

 “De klaroenen klinken als misthoorns.
Uit de nevels staan de doden op, zacht en teder.
Er dwarrelt sterrenstof. Rozenblaadjes. Kl

aprozen.
Alles is rustig onder de Menenpoort, maar de vrede heeft een valse schijn.
De Last Post blaast ons terug, naar de oude wereld van dodenakkers, en vertrapte weidegrond, de stank die over de slagvelden hangt.
In de modder van de loopgraven drijven wolken mosterdgas.
De horror van de Eerste Wereldoorlog is een opengesperde muil.
Een stille kreet bestorven in de monden van duizenden verloren zielen.
Jonge mannen gebeiteld in een koude, kille lijst van namen.
Gestorven voor het vaderland, beweend in het moederland.
Elke avond om 20

.00 u. stipt blazen klaroeners de namen weer tot leven.
Een laatste eresaluut voor de gevallenen, het einde van de werkdag.”

 

Muisstil

Dan was het even wachten … en begon de kerktoren acht uur te kleppen. Na de achtste slag zetten onze trompetters de Last Post in en het werd muisstil op het kazerneplein. 

Daarna gaf de fanfare een concertje met herinneringen aan oorlogen (‘Songs they took to war’, ‘The Pacific’ en ‘Escape  to Victory’) en verlies en verdriet (‘Nearer My  God to Thee’ en ‘Ave Maria’ met Tars De Ridder als trompetsolo). 

 

Tot laat bleven de harde kernen van brandweer en fanfare napraten. Als het nog moest bewezen worden, ons dorp komt in beweging voor een activiteit waarbij het goede doel gemengd wordt met het sociale. De Last Post groeide uit tot een van de betere volksfeesten van het jaar.